سلام عليکم
.و امروز، جمعه» در سالروز آغاز صرير نوشته شد»
.ناخواسته و ندانسته. يعني فراموش کرده بوديم
.اما ناخواسته اش بهتر شد. اگر بخوانيدش، متوجه خواهيد شد
.اين دو-سه جمله هم به رسم يادگاري، به بهانه اولين سالِ اينجا
من هيچ وقت به اين فكر نكرده ام و نمي كنم كه جامعه براي من چه كرده است؟
هميشه در اين فكرم كه من براي جامعه چه مي توانم بكنم! اين شعار زندگي من
.بوده و هست
.غم هايم را براي خودم نگه مي دارم و شادي هايم را با ديگران تقسيم مي كنم
.از ميان صحبتهاي خواندني کسي که نيم قرن معلمي کرده
.شرح مفصلش اينجاست
پي نوشت: اين هم اولين پست صرير
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر