شهید شد که رأی خود را نفروخته باشد

از قبل از مردن معاویه و هم‌چنین بعد از مردن او، در دوره یزید، چه وقتی که امام در مدینه بود و چه در مکه و چه در بین راه و چه در کربلا، آن‌ها از امام فقط یک امتیاز می‌خواستند و اگر آن یک امتیاز را امام به آنها می‌داد، نه تنها کاری به کارش نداشتند، اِنعام‌ها هم می‌کردند.
امام هم همه آن رنجها را تحمل کرد و تن به شهادت خود و کسانش داد که همان یک امتیاز را ندهد. آن یک امتیاز، فروختن رأی و عقیده بود. در آن زمان صندوق و انتخاباتی نبود. بیعت بود. بیعت آن روز، رأی دادن امروز بود. پس امام اگر یک رأی غیروجدانی و غیرمشروع می‌داد، شهید نمی‌شد.
شهید شد که رأی و عقیده خودش را نفروخته باشد.

استاد شهید مطهری