.گفتی ما بچه هایمان را صدا می کنیم، شما بچه هایتان را صدا کنید
.ما زنهایمان را می آوریم، شما هم زنهایتان را بیاورید
.ما می آییم، شما بیایید
.ما می ایستیم اینطرف، شما آنطرف
.ما می گوییم خدا، شما می گویید خدا
.ما می گوییم هر کی راسته، بماند
.شما می گویید هر کی ناراسته، عذاب او را بگیرد
یادت هست این حرفها را؟ خب اگر یادت هست پس کجایند؟ کجایند بچه هایتان؟
کجایند زنهایتان؟ شما همین قدر هستید؟ ملّتتان پنج نفره است؟ ما چشمهایمان عوضی
می بیند یا راستی راستی پنج تایید؟
.طرف ما را نگاه کن! تا چشم می بیند آدم ایستاده. هر چی نصرانی بوده آوردیم
فقط چندتا صف پیرمرد داریم، چه رسد به زن و بچه. حالا اقلاً بگو این مردمت بیایند
.جلوتر! بگو بیایند زیر آن درخت روبرویی تا همدیگر را ببینیم
اسقف ما می گوید: ترا به روح عیسی مسیح، بگو آن دوتا بچه دستهایشان را بیاورند
،پایین. بگو آن خانم از زمین بلند شود. بگو آن بلندبالا که شانه به شانه ات ایستاده
.نگاهش را از آسمان بگیرد
اسقف ما می گوید: این هایی که من صورتهایشان را می بینم، اگر نفرین کنند، نسل ما
.از زمین برمی افتد
.«می گوید:«بگو ما تسلیمیم
نوشته : فاطمه شهیدی
از کتاب : خدا خانه دارد
به مناسبت بیست و چهارم ذی الحجه ، روز مباهله
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر